Christine en ek kon gistermiddag 15h00 die eerste keer Pa na sy operasie besoek. Hy het nog geslaap as gevolg van die narkose van twee teaterbesoeke en die pynmedikasie wat die oggend nog toegedien is.Volgens die narkotiseur en die verpleegpersoneel was alles goed en dat dit nie abnormaal is vir Pa om so lank nog te slaap nie. Ons was 'n uur daar, maar moes teen die einde van besoektyd weer terugaan na ons gasadres.
Die kans was klein dat hy met die aandbesoektyd wakker sou wees; dus het ek besluit om teen 17h30 terug te ry Kaap toe. Die 380km tot by die huis sou ruim 4 ure reistyd in beslag neem en dit sou nie goed wees om eers die aand na 20h00 in die pad te val nie. Al het Elsbeth gesê dat ek langer kan bly as ek enigsinds gevoel het ek langer by Pa wou bly. Haar ondersteuning van die huis af met vyf kinders wat gery en gesorg en gereël moet word, is 'n wonderlike riem onder die hart.
Met 'n russtop in Riversdal vir die kar en my eie liggaam se innerlike versorging, het die reis voorspoedig verloop. Op een stadium het 'n strook toiletpapier voor die kar ingewaai, ek dog dis 'n spook of iets maar met dat ek die rem trap, besef ek die onskadelikheid van dié strook wit papier. Net voor half tien saans was ek veilig en behoue tuis met drie opgewonde oudste kinders wat voor in die tou gestaan het om hulle pa te groet. Die twee jongstes se gespring op die bed was nie minder uitbundig die volgende oggend nie!
Christine was vanoggend weer op besoek. Ek haal haar terugrapportering hiermee woordeliks aan: "... Hy was wakker, maar nog slaperig en deurmekaar. Ons kon met hom gesels - hy het geweet wie was by hom. Hy het vanoggend bietjie op sy bene gestaan, hy sit nou regop in 'n stoel vir die res van die dag. Vanaand sit hulle hom weer in die bed en dan weer in die stoel môreoggend.
Hy was baie dors toe ons daar kom, ek het toe vir hom 2 glasies water gegee om te drink. Hy het nog 'n suurstofmasker op, hy haal redelik swaar asem (dis as gevolg van die medikasie en narkose) - dit sal beter raak soos wat die medikasie uitwerk. Hy het met ons gepraat, maar hy is moeilik verstaanbaar. Hy kon goed sien sê hy, al lyk sy oë baie uit fokus.
Vanmiddag moet hy 'n entjie stap as hy wakker genoeg is, anders môreoggend. Hulle het gisteraand vir hom medisyne gegee wat hom uit sy slaap haal om te kyk of alles reg is (dit was) en het weer medikasie gegee om hom te laat slaap vir die nag. Die dokter en verpleegster lyk baie tevrede met sy vordering so ons moet nou maar geduldig wag dat Pa sterker word." Tot sover Christine se terugvoering.
Ons loof die Here saam met Dawid in Psalm 28: "Geloofd sy die HERE, want Hy het die stem van my smekinge gehoor. Die HERE is my sterkte en my skild; op Hom het my hart vertrou, en Pa is gehelp; daarom jubel my hart en sal ek Hom loof met my gesang." Ja, die Here is genadig in sy versorging en die verhoring van ons gebede.
Comments