In 'n vorige blog het ek stories met prentjies belowe. Hier is die tweede een in my poging om hierdie belofte gestand te doen. Die afgelope naweek (rondom 9 Augustus) was 'n langnaweek vir die skole in S.A. Ons het die geleentheid met beide hande aangegryp en saam met twee ander gesinne (in totaal 6 volwassenes en 13 kinders) ons kennismaking met Proteaplaas in die Koo-vallei gaan hernu. Kyk gerus na die vorige blog oor hierdie werkende vrugteplaas met die wêreldberoemde trekkerrit-en-potjiekos-uitstappie (ons was in November 2011 op die plaas met die graad 7-klas).
Ons het tyd gehad om Donderdag by die dam met die roeibootjie en duikplank te gaan piekniek hou. Die weer was pragtig - koud, maar sonnig. 'n Aantal kids het die roeibootjie (met gepaardgaande nat broek en skouers) aangedurf (miskien bietjie geïnspireer deur die roeiers van SA wat goud en brons op die Spele gewen het???). Ander kids het die vryheid van in bosse en natuur rondhardloop ten volle benut en met boomgom aan die klere en splinters in die kaal voete teruggekom. Ander weer het so 'n half-hartige poging aangewend tot touch-rugby. Die res van ons het die son geniet.
Vrydag was 'n lieflike, sonnige dag. Ons het optimaal geniet van in die son sit (die dames met hul hekelwerkie en die manne slapend agter hul leesboeke). Die kinders het gestap en selfs tyd gekry om 'n spoorsny-wedstryd van stapel te stuur. Die hoenderpotjie wat ons self gemaak het, was verruklik. Die kaggelvuurtjie saans was net die regte kameraad vir Poloconomy of 'n lekker boek.
In ons agterkoppe het ons geweet die weer gaan verander. Oornag het dit dan ook gebeur. Die berge waar ons die vorige dae nog lekker gestap het, was Saterdagoggend skielik wit van die sneeu. Dit het soggens van twee-uur tot nege-uur sonder ophou gereën. Toe dit vir 'n rukkie droog was, het die manne met 'n handjievol dapper kids, gaan stap om te kyk of ons by die sneeubedekte berge sal kan kom. Terwyl hulle weg is, het ons 'n bui ysreën gehad. Met die terugkomslag, was ons bang die stappers sal sopnat en yskoud wees. Die ysreën het hulle egter nie natgemaak nie - die yskorreltjies het van hulle afgerol voordat dit gesmelt het!
En toe...?!? Toe kom die sneeu... vir die res laat ek julle met die foto's. 'n Wonderlike naweek weg, het in 'n fantastiese naweek weg verander - met die beste herinneringe waarvoor 'n mens sou kon vra...
Ons het tyd gehad om Donderdag by die dam met die roeibootjie en duikplank te gaan piekniek hou. Die weer was pragtig - koud, maar sonnig. 'n Aantal kids het die roeibootjie (met gepaardgaande nat broek en skouers) aangedurf (miskien bietjie geïnspireer deur die roeiers van SA wat goud en brons op die Spele gewen het???). Ander kids het die vryheid van in bosse en natuur rondhardloop ten volle benut en met boomgom aan die klere en splinters in die kaal voete teruggekom. Ander weer het so 'n half-hartige poging aangewend tot touch-rugby. Die res van ons het die son geniet.
Vrydag was 'n lieflike, sonnige dag. Ons het optimaal geniet van in die son sit (die dames met hul hekelwerkie en die manne slapend agter hul leesboeke). Die kinders het gestap en selfs tyd gekry om 'n spoorsny-wedstryd van stapel te stuur. Die hoenderpotjie wat ons self gemaak het, was verruklik. Die kaggelvuurtjie saans was net die regte kameraad vir Poloconomy of 'n lekker boek.
In ons agterkoppe het ons geweet die weer gaan verander. Oornag het dit dan ook gebeur. Die berge waar ons die vorige dae nog lekker gestap het, was Saterdagoggend skielik wit van die sneeu. Dit het soggens van twee-uur tot nege-uur sonder ophou gereën. Toe dit vir 'n rukkie droog was, het die manne met 'n handjievol dapper kids, gaan stap om te kyk of ons by die sneeubedekte berge sal kan kom. Terwyl hulle weg is, het ons 'n bui ysreën gehad. Met die terugkomslag, was ons bang die stappers sal sopnat en yskoud wees. Die ysreën het hulle egter nie natgemaak nie - die yskorreltjies het van hulle afgerol voordat dit gesmelt het!
En toe...?!? Toe kom die sneeu... vir die res laat ek julle met die foto's. 'n Wonderlike naweek weg, het in 'n fantastiese naweek weg verander - met die beste herinneringe waarvoor 'n mens sou kon vra...
 |
| Die berge agter die huisie was die oggend toe ons opstaan wit van die sneeu, wat 'n bekoorlike gesig! |
 |
| Die mammas en die 13 kinders... die pappas was te bang, blasé, versigtig, oud of wat ookal om saam met ons in die sneeu te poseer. Maar aan die ander kant, wie sou die foto neem as ons al 19 op die prentjie wou wees? |
 |
| Maricia, Francios en Herno. Hierdie keer het mamma die hande-in-die-sakke-houding aangemoedig! |
 |
| Maricia in verwondering - wat 'n ervaring! |
 |
| Hierdie berge wat deel was van ons uitsig aan die voorkant van ons huis, was soggens toe ons opstaan, nog heeltemal skoon, sonder sneeu. Na die sneeubui, was dit 'n totaal ander prentjie. |
 |
| Drie musketiers... Maricia, Erika en Mariska Baie bly, opgewonde en dankbaar vir hierdie wonderlike gebeurtenis. Vir Erika die eerste kennismaking met sneeu. |
Comments