Konsert

Vir 'n hele aantal weke al, hou Xander en Jorienke 'n geheim - wel, Xander hou die geheim en Jorienke probeer... 

Dis alweer daardie tyd van die jaar:  konsert by die speelgroepie!  Ons het so tussen die lyne al iets gehoor wat ons te wagte staan op Dinsdag 27 September, gelukkig vir ons is Jorienke soms nog 'n bietjie onsamehangend in haar stories en ons het nie nou ekstra moeite gedoen om agter die kap van die byl te kom nie.

En so breek die lang verwagte aand aan.  Dis lekker dat Susan dit hierdie jaar weer in die aand doen, dan kan die hele gesin saamkom en geniet van die kleintjies se konsert.  "Karalie Karool Speelskool" is nou al van 1999 deel van ons lewe (met 'n klein gapinkie in 2006-2008). Einde van 2012 is ons klaar, dit sal 'n hartseer oomblik wees... Toe Wicus klaargemaak het, het ons geweet daar's nog 'n Vanderlindentjie op pad - Wimpie, wat later Xander geword het (dis 'n storie vir 'n ander keer).  Nou sal ons kleine meisie die hekkie sluit wanneer sy graad R toe gaan; dalk gaan ons kleinkinders soontoe?  Intussen sal ons maar na (niggie) Anke se konserte gaan kyk, ter wille van die goeie herinneringe!

Dis darem baie lank om vanaf 12:00 die middag, wanneer mamma jou kom haal by die speelgroepie, tot 18:00 te wag voordat jy konsertsaal toe kan gaan!  Dinsdae is besige dae in die Vanderlinden-huishouding, dus het ons vir die kinders presies gesê hoe dit gaan werk:  eers as mamma terugkom van Wicus haal by die kunsklas, kan julle gaan bad en daarna trek ons konsertklere aan.  Toe raak dit uiteindelik tyd vir bad, en woerts-warts gly die twee deur die bad...  Niks van lekker speel met die

speelgoed in die rooi mandjie nie,  niks van lekker op jou magie lê en bietjie heen-en-weer gly op die gladde (nuwe) badbodem nie.  Allawêreld, vyf minute nadat ek die krane aangesit het om die bad te begin tap, was hulle al klaar (volgens hulle).  Ek kon dit uitrek met 'n aantal minute deur 'n uitgebreide inspeksie van agter-die-ore tot tussen-die-tone.  Maar nou ja, dan is dit ook regtig klaar.  Dus maar konsertklere aan ('n hele 30 minute voor ons ry).

Die konsert was in die tema van "Sirkus".  Xander was die ringmeester en mog die gaste verwelkom: "Dames en here, welkom by die sirkus!"  En daar staan meneertjie alleen op die verhoog, met 'n pragtige hoed op sy kop en met selfvertroue wat skrik vir niks...  En daarna kon hy een vir een die groepies sirkusartieste aankondig:  "Die hansworse!  Die leeus!  Die apies!  Die perdjies! Die akrobate!  En die Toiingkop!"  Gou was die verhogie vol en kon die sirkus begin.  Die ringmeester word toe dirigent en met heftige swaaie van die stok het hy die sirkusorkes gedirigeer.

 

Jorienke was 'n skattige perdjie - met baie swaai in die lyf!  Veral met die liedjie van die perdjies "Doebi-doebi-daai, lekker swaai!" Dit bly vir my ongelooflik wonderlik om te sien hoeveel so 'n kleintjie in minder as 'n jaar kan leer - 'n hele klomp liedjies wat ek nie (meer) ken nie, en sy sing dit sommer uit volle bors saam.  Lise-Carien en Lianne was saam met hul niggie ook dapper-stapper perdjies.

 

Moenie vra oor die pienk neus nie!  Perdjies se konsertklere was swart met 'n stertjie agter aan die broek vasgewerk. Tannie Susan het gesê mamma mag hulle met "glimere" (lees: grimering) opmaak om soos 'n perdjie te lyk.  Nou ja, perdjies het groot neuse en volgens Jorienke moes haar perdjie 'n pienk en pers neus hê (haar absolute gunstelingkleure).  Ons kon haar oortuig om die pers te los, aangesien ons nie pers gesigverf het nie... dus toe maar 'n groot pienk neus / snoet.

Orkes het gespeel, perdjies het gedans, hansworse het kattekwaad aangevang en die Toiingkop het "Morsjors" gespeel.  Daarna was die hansworse nog "Jan in die kas, hul voete sit vas"... Tot groot vermaak van die gehoor het die drie hansworse een na die ander met hul hanswors-hare gesukkel.  As dit nie afgeval het nie, het dit oor die oë geskuif of sommer net punt-in-die-wind gestaan.  But the show must go on, and it did...

'n Rukkie later was die ringmeester ook die roomysman en het die dogtertjies in 'n kring rondom hom gedans - nou wat kan 'n man dan nou meer vra??

Na 'n halfuur was alles verby en kon die kinders hul opgehoopde energie en "highs" afspeel en afhardloop.  Alles in die saal waarin die konsert ook plaasgevind het.  Dit het bedompig geraak, ongeveer 30 gesinne met hul kinders en ook alle familielede wat kom kyk het, maak gou korte mette met koel lug van buite.  Met hul konsertklere mooi opgevou terug in die sakkies, was die langmou hemp wat ek vir Xander ingepak het, gou te warm.  Hy het pappa vir 'n oplossing gevra, dié het gesê hy moet maar sy moue opstoot.  Dit was nie 'n haalbare oplossing vir Xander nie, hy kom vra maar vir mamma vir 'n ander plan.  "Want" sê hy, " dit help nie ek stoot die moue op nie, dis nog steeds dieselfde materiaal!"  Kaalbolyf was al genade, en toe kon hy na hartelus baljaar.  Ons is dankbaar vir Susan en Karalie Karool Speelskool - sy het al diep spore in ons gesin se lewens en harte getrap en ons sal hierdie herinneringe koester soos kosbare kleinnote.  Sewevanderlindens groet met 'n gaap...