V A N D E R L I N D E N

Dis Vrydagmiddag, 4 Augustus.  Wicus  se tasse is gepak en uitgepak en weer gepak. Klere, skoene, boeke, musiek, klarinet, skootrekenaar, dit alles moet êrens 'n plekkie kry. Op die lughawe is daar 'n mengsel van bedruktheid en opgewondenheid. Die traantjies lê vlak by boetie en sussies. Foto's word oor en weer geneem. Afskeid neem is tydsaam. Laaste drukkies en omhelsings nog 'n keer voor die groep deur die sekuriteitskontrole beweeg. En dan verdwyn Wicus uit die gesig sveld. Sporadies kom 'n boodskappie of foto per WhatsApp op ons fone. Groepfoto voor die VSA ambassade in Pretoria. 'n Lugfoto êrens tussen Atlanta en Washington. Eerste ontmoeting met 1000+ studente van oral oor die wêreld wat eers in Washington bymekaar kom vir laaste oriëntering en toesprake. En dan die laaste twee vliegritte afgelope Donderdag. Eers saam met 'n handvol mede-studente na Dallas en dan nog 'n laaste 50 minute vlug op sy eie houtjie na Copperas Cove. Waar hy sy nuwe...

En terwyl die Internet-verbinding hou en die oplaai van foto's moontlik is, hiermee nog 'n paar foto's van ons naweek in Kommetjie. Kaptein Xander en seemeermin Jorienke Bang vir die koue water???  Nie as jy soos 'n dolfyn deur die golwe speel nie... ... of as jou naam Xander is nie! Lekker nat in die middel van die winter!  Vinkel was ook saam!  Haar eerste vakansie ooit! Dis lekker by die see... ...nê, Xander??? Mamma is die strandstoel, oppasser, baken... Mej Kommetjie 2013 Meneer Spiere 2013... Ja... soos 'n wafferse dolfyn, danksy die duikpak van tannie Elmien geleen... Jy het goed reggekom sonder die duikpak, broer... Action Cricket @ Kommetjie...  

BAIE DANKIE... Eerstens aan ons Hemelse Vader wat ons meisiekind in die holte van sy hand gehou het op Dinsdag 17 September, toe sy vir 3.5 ure onder narkose was vir rekonstruktiewe chirurgie.  En vir die moontlikheid om 'n mediese plan te kan bekostig - en dit ondanks finansiële uitdagings - wat hierdie chirurgie betaal. En vir 'n wonderlike plastiese chirurg wat al vir 15 jaar en 4 maande by haar en ons gesin betrokke is!  Ons vertroue is dat Hy ook vir haar sal vashou in die weke van herstel. Tweedens vir al ons liewe familie en vriende wat persoonlik met 'n besoekie, met 'n kaartjie, per telefoon, sms, whatsapp, facebook of e-pos aan ons gedink het en Maricia opgedra het in gebed.  Ons waardeer julle meelewe en ondersteuning.  Mag julle ook saam getuie wees van 'n suksesvolle operasie en die voordele wat Maricia daaruit mag trek. Rekonstruktiewe chirurgie aan haar neus en lip.  Die neusvleuel is van binne-uit haar mondjie met kraakbeen uit ...

Ons tel ons seeninge in vywe... Hierdie foto is geneem op die strand in Kommetjie.  Naweek van 13 Julie 2013.  Wonderlike herinneringe saam met ons dierbare kinders.  Xander wou graag 'n das aan kerk toe...  Dit mag!

Count your blessings / Tel jou seëninge A word full of emotional value... blessings...  We always have the tendency to think BIG when we hear the word.  As if only big things or events can be counted as blessings.  But this past week, we have been blessed beyond believe.  Why?  Because of our children, of who they are and what they do.  Because of what people see when they look at our children.  Because of what WE see when we look at them:  BLESSINGS.  Gifts from our Heavenly Father, with whom He wanted to bless us... In die afgelope 10 dae, was daar in ons gesin ongelooflike drukte.  Vir vier van die vyf kinders was daar afsprake, kompetisies en deelnames.  Net Jorienke was salig onbewus en onbetrokke by al die geharwar om haar heen.  Vir haar was die speel by maats die hoogtepunte van haar afgelope twee weke... Herno het deelgeneem aan die Skiereiland se Top Skole Skaakkompetisie met 15 skole wat gekwalifiseer...

  Die jaar is alweer 7 weke oud... en baie het gebeur!     Om alles in een blog te probeer druk, sal wees soos om 'n gekondenseerde versie van Ps 119 in een vers te druk! Ek hou dit maar bietjie by die hoogte (en laagte-) punte...   Aan die einde van 2012 het ons nog Wicus se verjaarsdag gevier (dis nou mooi aansluiting by die laaste blog...).  Hy verjaar in die middel van die Desembervakansie - meestal beteken dit vir ons in die middel van ons kamp-vakansie.  Maar hierdie jaar was kamp buite die kwessie (bietjie moeilik as jy jou karavaan verkoop het en geen tent het nie...).  Om dit vir Wicus tog lekker te maak, het hy twee van sy beste maats (wat gelukkig nog nie of nie meer met vakansie was nie) genooi vir 'n film en 'n strand-piekniek.  Die film was 'n treffer, ons het dit almal geniet.  Die wind het erg gewaai hier in Bellville, maar op ons ou bekende plekkie by die Blue Peter hotel, sit ons uit die wind.  Die kin...